- fatalis
- fātālis, e, adj. [fatum], of or belonging to fate, ordained by fate or destiny, decreed, destined, fated, fatal (class.).I.In gen.: illa fatalis necessitas, quam heimarmenên dicitis, Cic. N. D. 1, 20, 55: fatalis et immutabilis continuatio ordinis sempiterni, id. Ac. 1, 7, 29:II.
summam fatalem conficere,
id. Rep. 6, 12:divina aique fatalia,
id. Part. 21, 73:casus,
id. Phil. 6, 7, 19:consulatus ad salutem rei publicae prope fatalis,
id. Cat. 4, 1, 2; cf.:hic annus fatalis ad interitum hujus urbis,
id. ib. 3, 4, 9:anni,
Tib. 1, 3, 53; Inscr. Orell. 4851:stamina,
Tib. 1, 7, 1; Ov. M. 8, 452; cf.deae,
i. e. the Fates, id. P. 1, 8, 64:libri,
i. e. the Sibylline, Liv. 5, 14, 4; 5, 5, 11; Suet. Caes. 79 al.:verba,
Ov. F. 4, 257:lex, i. e. fatum,
id. M. 3, 316; 10, 203:labor,
Hor. Ep. 2, 1, 11:ora fluminis,
destined, Ov. M. 15, 54: mala. Suet. Ner. 40:mors,
a natural death, Vell. 2, 4, 6; Plin. Ep. 1, 12, 1; cf.:mors fato propera,
Tac. A. 1, 3.—In neutr. fatale est, with a subject-clause:tam fatale est, medicum adhibere, quam convalescere,
Cic. Fat. 13, 30:quasi fatale esset, non posse Gallias debellari nisi a se consule,
Suet. Ner. 43. —In partic., in a bad sense, dangerous, destructive, deadly (perh. only poet., and in post-Aug. prose):vincla,
Lucr. 5, 876:telum,
Verg. A. 12, 919:manus (Etruscorum),
id. ib. 12, 232:jaculum,
Ov. M. 5, 182:hasta,
Sil. 2, 400:lignum,
Ov. M. 8, 479:crinis,
id. ib. 8, 85:aurum,
id. ib. 9, 411:signum,
id. ib. 13, 381:monstrum,
Hor. C. 1, 37, 21:judex,
id. ib. 3, 3, 19:hora,
Suet. Ner. 49:DIES,
dying-day, Inscr. Orell. 3023; 4758; cf.:si quid mihi fatale contigerit,
Spart. Hadr. 4.—Hence, fātālĭter, adv., according to fate, fatally: omnia, quae fiunt quaeque futura sunt, ex omni aeternitate definita dicis esse fataliter, * Cic. Div. 2, 7, 19; Suet. Caes. 59; Tac. H. 1, 71; Ov. M. 12, 67:mori,
to die a natural death, Eutr. 1, 11.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.